آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی:«حیا» آن ودیعه الهی و غریزه انسانیه
است که انسان را از اعمال زشت باز میدارد؛ یعنی چه قبل از عمل که انسان
عمل را تصویر میکند و چه بعد از عمل، حیا نقش بازدارندگی دارد. به این
معنا که روح وقتی با یک عمل زشت روبرو میشود و وقتی که عمل زشت را تصویر
میکند، منفعل و منکسر میشود و همین حالت موجب بازدارندگی او است و بعد از
عمل هم، این حالت بازدارندگی نسبت به تکرار آن عمل زشت پیدا میشود.